Tomasz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi
wśród fali igieł szumiących, choinek powodzi
Kupiliśmy dzisiaj choinkę. Pojechaliśmy na plantację, wybraliśy tę naj...naj...najpiękniejszą, srebrzystą, kłujacą i zawrotnie pachnącą, po czym Pan Plantator jednym zręcznym warkotem piły benzynowej ściął naszego świerczka. Liczymy na długie tygodnie radosnego świętowania przy drzewku, które się nie osypuje. Howgh.
Tomcio pojechał z nami - i oszalał z zachwytu na widok tylu, tylu, tylu choinek. Mniejsze, wieksze, sosny, jodły i swierki, rosnące pojedynczo lub kępami, a nawet całymi zagajnikami, wyglądały jak wielkie, szumiące, falujące zielono-srebrzyste morze. Nasz synek natychmiast zanurkował w największą gestwinę, uzbrojony w trzymanego mocno za rękę tatusia. Wielkie choiny budziły zachwyt zmieszany z grozą, a malutkie choineczki były gorąco przytulane do piersi obleczonej w zieloną kurteczkę, a więc odpornej na drobniutkie ukłucia odwzajemnianej miłości. Cudowna jest ta niewinność i świeżość wrażeń małego dziecka. Starzy, zblazowani i zmacerowani życiem rodzice, nagle sami zaczynają inaczej patrzeć na otaczający ich świat. Dwa księżyce świecący odbitym blaskiem dziecięcego zachwytu całym stworzeniem. Zaprawdę, jeśli nie staniemy się jako dzieci, nie odnajdziemy drogi do ziemi obiecanej.
Małgorzata Musierowicz napisała kiedyś, że zimę jest w stanie
przetrwać tylko dzięki zielonej sałacie i kwiatom ciętym. Ja do tego zestawu dodałabym jeszcze kwiaty doniczkowe , świece oraz ogień w kominku. Zima w mieście była koszmarem, zima w miasteczku jest zaledwie drobną niedogodnością, osładzaną wieczornymi seansami przy płonącym ogniu. Pełen eskapizm. Uwielbiam od zawsze światło świec, zresztą kto go nie kocha? Jest w tym małym chybotliwym płomyczku jakiś dobry czar, jakaś odwieczna moc pokonująca zimno i ciemności. W takiej małości taka siła, w takiej słabości taka potęga. Ciekawe, że płomień świecy nie tylko jest w stanie rozświetlić noc i ogrzać nas fizycznie, ale dodatkowo, w jakiś przedziwny sposób, rozgrzewa naszą duszę, pomaga oswoić samotność, leczy melancholię. Jak to się dzieje? Jak to jest możliwe? Te pytania prowadzą nas na odwieczną ścieżkę tajemnic; na drogę, która zaczyna się u progu naszych drzwi, a która wiedzie "daleko wzwyż i w głąb". Szykując się na Boże Narodzenie w jakiś sposób próbujemy uporządkować ten niepokój, znaleźć chociaż okruch prawdy. My, biedne wróble, karmione plewą współczesności, chociaż na chwilę wznosimy się ponad naszą okaleczoną codzienność.
to jest absolutnie moje ulubione zdjęcie dekoracji świątecznych!
Zdobimy dom na Święta, najpiękniej jak potrafimy. Od paru lat można znaleźć w sklepach istne cuda, można by pójść z torbami chcąc kupić chociaż cząstkę tych śliczności. Jestem niewypowiedzianie wdzięczna takim blogom jak Green Canoe czy Home on the Hill, bo one fotografują moje marzenia. Wiem, że nie stać mnie na to, co oglądam na tych ślicznych zdjęciach (pięcioro dzieci!), ale już samo oglądanie zaspokaja moją potrzebę posiadania oraz potrzebę piękna. Mogę potem próbować odwzorować chociaż część tego, co oglądałam. Jakimiś chałupniczymi metodami, łatanymi sposobami `zamienić nasz dom w krainę gwiazdkowej baśni.
Gloria in excelsis Deo!
to nasza zeszłoroczna choinka i zeszłroczny elfik
pierniczki jeszcze nie skonsumowane
pomysł z The Ideal Home, jaki zamierzam ukraść, jakiś geniusz prostoty to wymyślił
kolejny zamiar kradzieży; chętnie oprócz inspiracji ukradłabym tę zastawę i sztućce, zwłaszcza
sztućce
obrus w kratę jest obłędny, natomiast zdjęcie na dole jest sobowtórem
naszego stołu wigilijnego
bardzo mi się podoba ta skandynawska moda na zdobione gałęzie,
na tym polega prawdziwa asceza: głębia przekazu przy
maksymalnej prostocie użytych środków, piękno w czystej postaci
po prostu pięknie
pewnie pestki granatu zastapię żurawiną, ale zamierzam
upiec taki tort na Święta
te skarpety!!!
zimno za naszym oknem
goście za naszym oknem
Marzy mi się coś okropnego. Marzy mi się taki hibernation day, dzień ciepłych skarpet i ciepłego koca, dzień pomarańczowo-waniliowej kawy i grzanego wina, dzień dobrej książki i feel good movie, dzień bez (o zgrozo!) obowiązków, zobowiązań oraz przymusów. Dzień nicnierobienia albo robienia tylko tego, co się chce. Dzień, w którym nie trzeba wychodzić z domu ani z siebie. Ech, jak człowiek tak wyrzuci to wszystko, co mu zalega w podświadomości, zaraz mu lepiej. Co prawda niedawno pewien ojciec dominikanin w ramach pokuty nakazał mi porządny spacer...Co z chęcią wykonałam prawie natychmiast! Może Święty Mikołaj w darze od Dzieciątka przyniesie nam wszystkim zestresowanym, zagonionym, zapracowanym, w wiecznym niedoczasie taką odrobinę prawdziwego - świętego spokoju. Już On najlepiej wie, że tego najbardziej potrzebujemy.
zakwitła nasza bożonarodzeniowa różyczka, Ciemiernik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz